Klok tikt voor Julian Assange

Afgelopen 10 april drie jaar geleden, werd Julian Assange hardhandig uit de Ambassade van Ecuador in Londen gesleept. Via een bliksemprocedure werd hij gevangengezet in ‘Her Majesty’s Belmarsh Prison’, een van de strengst bewaakte gevangenissen van het Verenigd Koninkrijk; een ’home sweet home’ voor zware criminelen. Het zijn bewogen tijden voor Assange. Op 23 maart jl. trouwde hij zijn verloofde Stella Moris in de gevangenis en op 20 april zal de rechter van Westminster Magistrate’s Court het vonnis van het hoger beroep, dat stelt dat Assange moet worden uitgeleverd aan de VS, officieel bevestigen. Het besluit zal daarna worden voorgelegd aan Home Secretary Priti Patel. Mocht zij het besluit onderschrijven, dan kan Assange in hoger beroep gaan tegen de aanklachten van de V.S., maar zijn aanvraag daartoe is nog niet geaccepteerd. In Brussel wordt op 23 april een grote demonstratie voor de vrijlating van Assange gehouden.

Al in 2017 vroeg Julian Assange Stella Moris ten huwelijk, hopende dat hij de Ecuadoraanse Ambassade over niet al te lange tijd zou mogen verlaten. Sinds zijn gevangenneming door de Britten op 11 april 2019, heeft het liefdespaar tevergeefs herhaaldelijk verzocht te mogen trouwen, tot toegezegd werd dat het huwelijk eind 2021 doorgang mocht vinden. Vanwege onduidelijke obstakels aan overheidszijde werde het uiteindelijk dus 23 maart 2022.

“Free, enduring love”

Als thema koos Assange “Free, enduring love,” een inspirerende uitspraak die zijn en Stella’s kracht, liefde en integriteit scherp doen afsteken tegen de harteloze omstandigheden waarin zij zich bevinden. Het bruidspaar werd verboden in de kapel in de gevangenis te trouwen. Aangewezen locatie voor de plechtigheid was het aangrenzende en raamloze opberghok van de kapel. Tegen een achtergrond van geborgen gebedskleedjes, ingeklapte tafels en opeengestapelde stoelen straalde de bruid in een zacht paarse jurk plus sluier, waarop hoopvolle teksten in het handschrift van dierbare vrienden in verschillende kleuren waren geborduurd. Julian, hun twee zoontjes, en de halfbroer van Julian droegen een Schotse kilt, een eerbetoon aan hun Schotse voorvaderen.

Getuigen geweigerd

Op de dag van de bruiloft kreeg het bruidspaar te horen dat niet alleen de fotograaf, maar ook twee getuigen niet aanwezig mochten zijn: ex-diplomaat, klokkenluider en onafhankelijk journalist Craig Murray, die met de nachttrein uit Schotland naar Londen was gereisd, en journalist Chris Hedges, die voor de gelegenheid uit New York was overgevlogen. De twee kinderen die Assange en Moris ondanks alle camera’s in de ambassade wisten te verwekken, bleken plotseling toch als gasten te tellen. Meer dan zes gasten mochten de plechtigheid niet bijwonen. De bruiloft mocht alleen tijdens het bezoekuur plaatsvinden en van tevoren was aangekondigd dat het gezelschap de gevangenis meteen na de ceremonie moest verlaten, ook als de bezoektijd nog niet om was.

Sprookjeshuwelijk in een nachtmerrie

Ondanks al deze opzettelijke restricties, of liever: juist daardoor, zal deze bruiloft de geschiedenis ingaan als een van de meest romantische ooit. Dankzij bewakers die de strikte ge- en verboden losjes interpreteerden, werden bruid en gasten slechts oppervlakkig gefouilleerd. De bewakers speelden met de twee Assange kinderen en de priester – het bruidspaar wilde een katholieke inzegening – had een kleedje en twee kaarsen meegenomen, om van een voorin het berghok uitgeklapt plastic tafeltje toch nog wat feestelijks te maken. De bruidegom mocht zijn gasten omhelzen, wat een emotionele belevenis schijnt te zijn geweest. Ook mocht hij zijn bruid zoenen. Dat schijnt hij met uitzonderlijk enthousiasme te hebben gedaan.

Zware criminelen, warme harten

Zwaar crimineel of niet, de gevangenen toonden meer menselijkheid dan de keurige ‘upper class’ rechters en bestuurders die Assange al jarenlang onrechtmatig vasthouden en psychisch laten martelen. Samen met hun bezoekers, fêteerden de gevangenen het bruidspaar op een daverend applaus en felicitaties. Ook mocht de bruid toch bij haar man blijven tot het bezoekuur was afgelopen. Maar daarna moest Assange terug naar zijn cel en sneed Stella buiten in haar eentje een door medestanders meegebrachte bruidstaart aan. Het was een emotionele en onvergetelijke dag. Toch nog.

Demonstratie 23 april, Brussel

Op 23 april a.s. vindt in Brussel een internationale demonstratie plaats om ook het Europese Parlement en de Commissie eraan te herinneren dat zij zich in moeten spannen voor de vrijlating van Julian Assange. Men weet heel goed dat zijn rechtzaak nooit ontvankelijk verklaard had mogen worden, wegens de illegale praktijken van de V.S. tijdens het rechtsproces. Bewezen is ook dat de hacking-aanklacht tegen Assange berustte op de leugens van een pedofiel, wiens eigen straf door V.S. opgeheven werd in ruil voor de zijn valse getuigenis. Enz., enz.

‘Free Europe, Free Assange’

De arrestaties van Willem Engel, Max, Eline, Eldorf en nog vele anderen – ook in het buitenland – illustreren dat Assange niet meer het enige slachtoffer is van een machtsbeluste, rechtsimmune ‘elite’. Iedere criticus van de Staat lijkt nu als staatsgevaarlijk te worden aangemerkt en kan een vergelijkbaar lot wachten. In het geval van Assange is dat: 175 jaar gevangenschap in een isoleercel in een van de meest inhumane gevangenissen in de V.S. Iedere criticus zou zich daarom hard moeten maken voor de vrijlating van Assange. De klok tikt.

Dit artikel verscheen eerder bij LNN Media